हा एक शोक आहे
महाराष्ट्रातल्या आत्महत्या केलेल्या एका शेतकऱ्याच्या बायकोचा , तिच्या नवऱ्याने आत्महत्या केल्यावर
जेंव्हा मंत्री आणि राजकारणी तिच्या कडे सांत्वनाला येतात . तेंव्हा ती अशा प्रकारे
आपला शोक प्रकट करेल , ते मी या कवितेतून मांडण्याचा प्रयत्न केलेला आहे .
अरे
रडताय काय ? कुंकू माझं फासावर गेलंय ...
अरे
रडताय काय ? कुंकू माझं फासावर गेलंय
पोटासाठी
मेलंय बघा , माती साठी मेलंय बघा
माझ्या
बा ची मी लाडकी पोर
लग्नाला
आली , जीवाला घोर
लावून
दिलं लगीन , शेतकऱ्याच्या पोराशी
मातीचं
नातं, जुळवलं मातीशी
तीच
माती माझी वैरीण झाली बघा
अरे
रडताय काय ? कुंकू माझं फासावर गेलंय
पोटासाठी
मेलंय बघा , माती साठी मेलंय बघा
नवरा
माझा शेतात राबायचा,
सानच्याला
येवून पिरमानं बोलायचा
पोरांना
शिकवीन , साळत घालीन
कलेक्टर
करीन , असं म्हणायचा
बा
मेला , पोरं माझी पोरकी झाली
खायला
काय नाय, आश्रम शाळेत धाडलीत बघा
अरे
रडताय काय ? कुंकू माझं फासावर गेलंय
पोटासाठी
मेलंय बघा , माती साठी मेलंय बघा
यंदा
पाऊस आला तर , शेत आपलं फळल
तुला
लुगडं अन आयला पातळ मिळल
पोरास्नी
कपडा अन मला धोतर मिळल
चूल
माझी मोडली, शेत माझं सुकलं
दुपार
पेरणी साठी , डोरलं भी मोडलं बघा
वाघासारखा
माझा धनी , शेळी सारखा मेला बघा
अरे
रडताय काय ? कुंकू माझं फासावर गेलंय
पोटासाठी
मेलंय बघा , माती साठी मेलंय बघा
-
प्रमोद
शिंदे (९९६७०१३३३६)
२५ -०९ -१५
No comments:
Post a Comment